Austriackie lodowce (cz.II)

Austria to alpejska potęga w kategorii całorocznych ośrodków narciarskich. Kontynuujemy nasz ranking austriackich całorocznych ośrodków narciarskich na lodowcach, przygotowany przez specjalistów ze „SKI magazynu”. Stubai (Tyrol) Lodowiec Stubai leży na końcu doliny o tej samej nazwie. Bazą wypadową jest miasteczko Neustift położone w sercu doliny, ok. 15 km przed lodowcem. Codzienny dojazd z Neustift to jedyna niedogodność, ale jakość terenu narciarskiego rekompensuje to z nawiązką. W warunkach zimowych jest to jeden z największych ośrodków narciarskich na lodowcu. Niestety, letnia pora zdecydowanie ogranicza możliwości tego pięknego zakątka Tyrolu. Dwie nitki gondolek wspinają się równolegle z dolnej stacji Mutterberg (1750 m) do stacji przesiadkowej Fernau (2300 m). Tutaj się rozdzielają (nie należy wysiadać z wagonika!): srebrna gondolka jedzie do centrum Gamsgarten (2620 m), a czerwona do położonego wyżej Eisgrat (2900 m). Gamsgarten to w sezonie letnim dolna granica narciarskich uciech. Poniżej po prostu nie ma śniegu. Pod sześcioosobową kanapą Eisjoch wiedzie trasa nr 1. Jedynka jest bardzo szeroka (jak większość tras na tym lodowcu) i popularna. Jej długość wynosi ok. 2,5 km. Po południowej stronie szczytu Schaufelspitze (3333 m) znajduje się najwyżej położona restauracja w Austrii – Jochdohle (3150 m). Wybudowano ją w miejscu drewnianego schroniska, które stało tutaj kilka lat temu. Sześcioosobową kanapę Fernau oddano do użytku w zeszłym roku. Linia ma długość 2 km i uzupełnia narciarską „karuzelę” wokół Schaufelspitze. Z Gamsgarten czteroosobową kanapą Rotadl można wjechać na czynny cały rok mały lodowiec Daunferener. Po dwóch stronach bardzo długiego orczyka biegną dwie trasy. Niebieska jest idealna dla początkujących. Obie stacje gondoli – Gamsgarten i Eisgrat – to potężne centra usługowe na lodowcu. W każdym jest kilka restauracji, sklepy Intersport, serwisy narciarskie, wypożyczalnie, a nawet przedszkole. Ocena zimowa – 5 Ocena letnia – 3 Jakość wyciągów – 5 Przepustowość wyciągów – 5 Atrakcyjność tras – 4 Przygotowanie tras – 5 Urozmaicenie terenu – 5 Ceny skipassów 31,50 euro za dzień, 151,10 euro za sześć dni 1750-3215 trasy 57 km Sezon: cały rok Dojazd Orientacyjna odległość – 820 km. Trasa Cieszyn-lodowiec Stubai, Katowice; Cieszyn; przejście graniczne PL-CZ Cieszyn Boguszowice-Czeski Cieszyn (48); Frydek-Mistek; Ołomuniec (46); Brno (52); Pohorelice (54); Znojmo (38); przejście graniczne CZ-A; Hollabrunn (B2); Tulln (B19); Sankt Christophen; autostrada (A1) (kierunek Salzburg); Linz; Salzburg (kierujemy się na Monachium) (A8); przejście graniczne A-D; autostrada (A12); na wysokości Rosenheim skręcamy w kierunku na Innsbruck (A93); przejście graniczne D-A; Kufstein (A12); w Innsbrucku zjazd na Brenner (A13); po przejechaniu mostu Europa zjazd do Stubaital (droga 183); doliną jeszcze ok. 25 km do Mutterberg. Szczegółowe informacje i rezerwacje: www.carving.com.pl Moelltaler (Karyntia) Wysoka pozycja w rankingu jedynego lodowca Karyntii jest w pełni zasłużona. Zimowa oferta niewiele różni się od letniej, a sam lodowiec oferuje pole śniegu wielkości lotniska. Co ciekawe, ma ono różne stromizny i dlatego wytyczono na nim trasy o wszystkich stopniach trudności. Najnowsze inwestycje podniosły przepustowość i jakość jazdy na lodowcu. Siedem lat temu w tym zacisznym zakątku Karyntii wybudowano kolej torowo-linową biegnącą w tunelu. Tak zaczęła się szybka kariera lodowca, a Moelltaler Express o długości 4800 m jest najdłuższą cywilną kolejką tego typu na świecie. Do kolejki prowadzi kręta droga o długości 8 km z miasteczka Flattach. Górna stacja „kreta” znajduje się na wysokości 2200 m i tu następuje zmiana środka transportu. Sześcioosobowe wagoniki gondoli Eisseebahn wyjeżdżają na wysokość 2790 m. Niestety, są dni, kiedy silny wiatr unieruchamia gondolę. Można wtedy skorzystać z atrakcji innych terenów narciarskich Karyntii, na które obowiązuje karnet (Silver lub Gold). Z górnej stacji gondoli roztacza się imponująca panorama całego lodowca. Nowa kanapa Gletscher Jet pokonuje drogę na szczyt (3122 m) w kilka minut. Stok podzielono na trzy sektory