Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO wpisał na listę „Starożytne i pierwotne lasy bukowe Karpat i innych regionów Europy” fragment lasów bukowych Bieszczadzkiego Parku Narodowego. W sumie pod ścisłą ochroną znalazło się ok. 3300 ha lasu, czyli 11% powierzchni Parku.
„Według kryteriów UNESCO obiekty z listy światowego dziedzictwa muszą reprezentować »wyjątkową powszechną wartość« i spełniać przynajmniej jeden z sześciu warunków kulturowych lub czterech warunków przyrodniczych. W przypadku »Pierwotnych lasów bukowych Karpat i innych regionów Europy« wpisu dokonano w oparciu o kryterium dziewiąte tzn. najlepiej zachowane, naturalne europejskie buczyny, które uznano za szczególny przykład toczących się procesów ekologicznych i biologicznych, istotnych dla ewolucji i rozwoju lądowych, słodkowodnych, przybrzeżnych i morskich ekosystemów lub społeczności roślin i zwierząt”, napisał na swojej stronie internetowej Bieszczadzki Park Narodowy.
Szacuje się, że lasy bukowe o dużym udziale starodrzewu są siedliskiem nawet do 10 tysięcy gatunków zwierząt. Większość drzew, które stały się częścią wpisu, ma ponad 140 lat, ale najstarszy zbadany buk z listy liczy ponad 360 lat.
Wyjątkowe buczyny rosną na północnych zboczach Połoniny Wetlińskiej i Smereka, w Paśmie Granicznym i w Dolinie Górnej Solinki oraz w dolinach potoków Terebowiec i Wołosatka.
Przez nowy obiekt Światowego Dziedzictwa UNESCO prowadzą szlaki:
– niebieski z Ustrzyk Górnych na Wielką Rawkę, Kremenaros i Riabą Skałę,
– zielony z Wetliny przez Dział, Małą Rawkę na Przełęcz Wyżniańską,
– żółty z Wetliny na Riabą Skałę,
– nowy szlak żółty z Przełęczy Wyżnej na Dział.
„Nigdzie w Bieszczadach nie ma piękniejszych lasów bukowych, jak w okolicy Rawki. Imponująco przedstawia się w szczególności puszcza bukowa ciągnąca się na przestrzeni około 100 km kw. w dolinie Moczary, położonej na zachód od Wielkiej Rawki, w dorzeczu potoków rzeki Solinki. Bukowe lasy przetrwały szczęśliwie mroźną zimę 1929 r., a jedynie na granicy lasów po stronie północnej sterczy wszędzie szereg zmarzniętych i już spróchniałych buków… Urok krajobrazu podnoszą wspaniałe bukowe lasy, które zasługiwałyby na baczniejszą uwagę naszych przyrodników”, pisał o bieszczadzkich lasach dr Mieczysław Orłowicz, wybitny krajoznawca.
„Liczymy na to, że status światowego dziedzictwa UNESCO przyczyni się do rozpropagowania walorów przyrodniczych naszych lasów na arenie międzynarodowej”, napisał Bieszczadzki Park Narodowy na swojej stronie internetowej.
Więcej o europejskich buczynach:
https://www.youtube.com/watch?v=RKvCuQyatbk
fot. Paula Leśniewska
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy