Krzysztof Kowalewski – namiętności i upór

Krzysztof Kowalewski – namiętności i upór

CHARAKTER (Z) PISMA Samowolny, lekceważy wszelkie względy. Zaciekle broni swoich poglądów. Jego charakter jest pełen kontrastów. Generalnie, emocje dominują u niego nad rozsądkiem. Typ odludka. Pismo pana Kowalewskiego wznosi się w górę, zatem na co dzień jest dynamiczny, pełen werwy, ambicji i optymizmu graniczącego z butą. Szybko myśli i niestarannie działa, nie przebierając w środkach i lekceważąc szczegóły, gdyż litery ma niedbałe i skrajnie uproszczone – są różnej wielkości, co świadczy o tym, iż często nie potrafi kontrolować swoich labilnych humorów. Nazwisko zaczyna normalnie, kończy zaś formą tzw. nitki, więc chce wiedzieć wszystko o życiu, zamiarach i intencjach innych, swoje własne jednak starannie skrywając. Pierwsza litera nazwiska zaczyna się osobliwym „haczykiem”, zdradzającym, że w sytuacjach spornych bywa zaczepny, zadziorny i zawzięty. W jego piśmie jest wiele ostrych kątów, co jest cechą cierpkości, szorstkości, ostrości, kłótliwości oraz agresywności w kontaktach z ludźmi. Litera „ł” w słowie „Zagłoba” jest przekreślona zwrotnie, mocno, gwałtownie i jako całość przypomina trójkąt – jej daszek jest nakreślony znacznie ponad trzonem, zawierającym pętlicę: to znaczy, że w konfliktach bywa brutalnym, nieustępliwym despotą, tyranem i egoistą. Share this:FacebookXTwitterTelegramWhatsAppEmailPrint

Ten artykuł przeczytasz do końca tylko z aktywną subskrypcją cyfrową.
Aby uzyskać dostęp, należy zakupić jeden z dostępnych pakietów:
Dostęp na 1 miesiąc do archiwum Przeglądu lub Dostęp na 12 miesięcy do archiwum Przeglądu
Porównaj dostępne pakiety
Wydanie: 2002, 33/2002

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton