CHARAKTER (Z) PISMA To bardzo gadatliwy człowiek – kocha dyskutować, przemawiać, argumentować, przy czym nie mówi byle czego. Mógłby być dobrym adwokatem, lub, ogólnie rzecz biorąc, mówcą. Pan Daniec tworzy wyrazy w formie „mieczy”: zaczyna je pisać literami większymi, by kończyć coraz mniejszymi – co oznacza, iż jest skryty, chciałby wiedzieć dużo o innych, nie ujawniając przy tym własnego wnętrza. To cecha urodzonych szpiegów i detektywów. Złamane kropki nad „i” w słowach „chętnie” i „Marcin” świadczą o gwałtowności i wybuchowości. Podpis jest całkowicie różny od pisma tekstowego, zatem nie jest zadowolony z siebie, nie akceptuje własnej osobowości i chciałby być kimś innym, niż bywa w rzeczywistości. Słowa „chętnie”, „czytam” i „Daniec” kończy długimi „ogonkami”, oznaczającymi zadziorność, ale również rozrzutność. Cały podpis jest „nabrzmiały”, zaś na nakreślenie owych trzech słów i autografu potrzebował aż całej kartki formatu A-5, z czego wynika, że pragnie być wielki, sławny, wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju – w kontaktach z ludźmi bywa władczy i chełpliwy, chętnie okazuje swoją wyższość oraz przywiązanie do ceremonii. Share this:FacebookXTwitterTelegramWhatsAppEmailPrint
Tagi:
Jerzy Danton
