Uczeń już w podstawówce dowiaduje się, że ściąganie jest w porządku. Często utwierdzają go w tym sami nauczyciele Czasy się zmieniają, ale w szkołach i na uczelniach aktualne jest jedno – kto nie ściąga, ten frajer. W ściąganiu pomagają najnowsze metody i gadżety, takie jak sprzęt detektywistyczny, fałszywa tożsamość i internet w telefonie. Tylko dlaczego wciąż przymyka się oko na uczniowską i studencką nieuczciwość? Prof. Anna Wiłkomirska z Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego uważa, że korzystanie z niedozwolonych źródeł to niechlubna tradycja polskiej edukacji: – Uczeń już na początku nauki dowiaduje się, że ściąganie jest akceptowane, niejednokrotnie w tym przekonaniu utwierdzają go sami nauczyciele. W ostatnich latach podejście do oszustw się zmienia, ale bardzo powoli. To wymaga głębokich przemian w edukacji i współpracy szkół na wszystkich szczeblach. Tradycja i nowoczesność Podstawowe sposoby na wspomaganie pamięci nie zmieniają się od lat. Najczęściej uczniowie i studenci posiłkują się starymi jak sama edukacja metodami ukrytych karteczek, ruloników i harmonijek. Tak przygotowane pomoce chowane są w ręku albo przyklejane do podeszew butów, a płeć piękna chętnie korzysta z krótkich spódnic i pończoch, pod które można wsunąć karteczki („I co, ktoś spróbuje mi je stamtąd wyjąć? Pod spódniczkę mi wykładowca raczej nie zajrzy”, cieszy się na forum jedna z internautek). W internecie można kupić specjalne długopisy z okienkiem, w którym widoczna będzie ściąga, oszczędniejsi przygotowują sobie podobny sprzęt samodzielnie. Największa różnica między dzisiejszymi ściągami a tymi sprzed 30 lat jest taka, że informacje zwykle są zapisywane nie ręcznie, lecz komputerowo. Na wydruku maleńką czcionką zmieści się znacznie więcej treści niż w ręcznych zapiskach. W sieci nie brakuje też instrukcji, jak przygotować sobie ściągi na paznokciach. Dla nieuświadomionej osoby nie różnią się one od zwykłego manikiuru. Dopiero po bliższym przyjrzeniu się widać, że zamiast ciekawych wzorków na paznokciach zapisane są wzory czy terminy. W sukurs ściągającym przychodzą także najnowsze technologie. W sieci można kupić choćby zestaw do ściąg ultrafioletowych, niemal nie do wykrycia. Na kartce zapisuje się niezbędne informacje tuszem widocznym jedynie przy świetle ultrafioletowym, na egzaminie zaś używa się miniaturowej latarki UV, wbudowanej w zwykły długopis. Osoba postronna widzi tylko czystą kartkę, a nikt nie będzie przecież sprawdzał wszystkich zebranych papierów światłem UV. Pomocne bywają nowoczesne zegarki. Te najnowsze mają pamięć przekraczającą zasoby dawnych komputerów. Ale dysponujący grubszym portfelem sięgają nawet po sprzęt rodem z filmów szpiegowskich. Miniaturowa słuchawka bezprzewodowa ukryta w uchu i mikrofon przyczepiony do rękawa wystarczą do komunikowania się z podpowiadającym przyjacielem. Koszt zakupu takiego urządzenia to około tysiąca złotych, jednak już za jedną dziesiątą tej kwoty można je wypożyczyć na 24 godziny. O tym, że skuteczne ściąganie nie zawsze jest bezpieczne, przekonał się w zeszłym roku student krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej – po zakończonym egzaminie nie mógł wyciągnąć z ucha dziesięciomilimetrowej słuchawki. Szybko wylądował zatem na ostrym dyżurze, gdzie lekarz musiał usunąć ciało obce, starając się nie zniszczyć cennego sprzętu. Tańsze i mniej groźne są zwykłe słuchawki do telefonu – do tego jednak niezbędne są długie włosy, które zakryją ucho. – Czasem stosujemy notatki w telefonie, zapisane w skrzynce esemesowej lub w formacie PDF. Zdarza się nawet pisanie esemesów w trakcie zaliczenia albo wysyłanie MMS z fotografiami pytań. Większość telefonów ma dziś zresztą dostęp do internetu, a tam już zasoby wiedzy są nieograniczone – mówi Rafał, student informatyki z Politechniki Gdańskiej. Najryzykowniejszą metodą jest podstawienie na egzamin lepiej przygotowanego kolegi. Z takiej „pomocy” można skorzystać tylko w określonych sytuacjach – kiedy egzamin odbywa się w dużej grupie, gdzie łatwo zginąć w tłumie, pilnujący nie znają egzaminowanych ani nie sprawdzają szczegółowo ich dokumentów tożsamości. Koszt wynajęcia dublera sięga nawet kilkuset złotych, ewentualna wpadka może zaś skutkować restrykcjami karnymi – jeśli podstawiona osoba posługiwała się cudzymi dokumentami, grozi jej do dwóch lat więzienia. Co kraj to obyczaj Nie tylko w Polsce ściąganie ma się dobrze. Również uczelnie w innych krajach borykają się z tym problemem. W Rumunii do niedawna przymykano oko na nielegalne pomoce naukowe, aż wreszcie przed rokiem w ramach
Tagi:
Agata Grabau
