Tag "August Grabski"
Niewygodny bohater
Dlaczego pomniejsza się rolę PLAN – walczącej w getcie organizacji lewicy demokratycznej Powstanie w getcie warszawskim stanowi najważniejszy symbol żydowskiego antyfaszystowskiego czynu zbrojnego. Jako takie stanowiło od początku obiekt zabiegów ze strony różnych sił politycznych, które usiłowały kształtować jego wizerunek zgodnie z własnym interesem. Przykładem tego może być choćby wieloletnie wyeliminowanie z obiegu medialnego prawicowej organizacji Żydowski Związek Wojskowy (ŻZW) przez historyków związanych z Żydowską Organizacją Bojową (ŻOB).
Czy Marzec 1968 r. był nieuchronny?
Pamięć o hańbie antysemickiej nagonki w 1968 r. jest niezbędna w zmaganiach z upiorami polskiej ksenofobii. Równocześnie jednak Marzec 1968 r. jest tematem w specyficzny sposób wykorzystywanym w prawicowej publicystyce. Oto bowiem, ze względu na Marzec, polskiej lewicy, z jej chwalebną tradycją walki przeciwko antysemityzmowi, mimo że KPP i PPS były przed wojną jedynymi partiami polskimi akceptującymi Żydów w charakterze równoprawnych członków, też można przypisać hańbę antysemickiej propagandy. Fakt ten bywa wykorzystywany do umniejszania zasadniczej odpowiedzialności
„Strach”, lewica i polityka historyczna
Smutnym epizodem w historii Polski po 1989 r. jest fakt, że kilku z antykomunistycznych bojowników i kilka aktów zbrodni na mniejszościach narodowych doczekało się rehabilitacji Jan T. Gross w najnowszej książce „Strach” podsumowuje uwagi o stosunkach między polskimi Żydami a PPR w następujący sposób: „ťJest ONR-u spadkobiercą PartiaŤ, napisał wielki poeta i nic mądrzejszego w jednym zdaniu na temat żydokomuny już się nie da powiedzieć”. Tak też wyglądała debata nad „Strachem”, czy raczej jej aspekt, w którym odnoszono się do kwestii
Pakiet kontrowersyjnych idei
Antysyjonizm a wartości polityczne lewicy. Polemika z artykułem Michała Kozłowskiego „Lewicowy antysemityzm?” Michał Kozłowski w artykule „Lewicowy antysemityzm?” („Przegląd”, nr 39) odnosi się do naszego tekstu w miesięczniku polskich Żydów „Midrasz” (lipiec-sierpień 2006), w którym, przytaczając cytaty z pism „Lewą nogą” i „Rewolucja”, staraliśmy się pokazać, jakie typy lewicowej antysyjonistycznej argumentacji mają w naszym przekonaniu konotacje antysemickie. Co znamienne, żaden z redaktorów wspólnego środowiska intelektualno-politycznego, które tworzy „Lewą nogą”, „Bez dogmatu” i „Rewolucję” (wydawane
