Tag "Włochy"
Z Toskanii do Szwajcarii
Nasze dzieci nadzwyczaj dobrze zniosły Florencję, chociaż nie są wrażliwe na piękno architektury, tego trzeba się uczyć jak języka. Potrzebne są więc lata. Kiedy patrzyłem na katedrę Santa Maria del Fiore we Florencji, w blasku i w cieniu jej piękna i ogromu byłem bliski, by uwierzyć w Boga, ale niewystarczająco blisko. Potem miasto Lucca – zaułki, stare kościoły i niespodziewanie rzeźba Igora Mitoraja na centralnym placu. Pamiętam, że dwa lata temu jej nie było. Potężna, mocna, jakby stała
Toskania
Zbliża się wieczór, temperatura ponad 40 stopni, faluje miodowe powietrze. Duży, kamienny dom na wzgórzu, widoki zapierają dech w piersi. Przyjechaliśmy tu kilka godzin temu. Kręta, wąska droga, czasami bardzo stroma, na jeden samochód. Nie wiem, co się robi, gdy ktoś jedzie z naprzeciwka, nie ma gdzie zjechać. Chyba zaciągnąłbym ręczny hamulec i dał nogę. Posiadłość należy do zamożnych Polaków, wynajęli ją nam i naszym miłym warszawskim sąsiadom. Dom stary, gustownie urządzony, wiele pokoi,
Granice piaskiem pisane
Rząd Włoch, bezsilny wobec napływu imigrantów, zwrócił się o pomoc do libijskich przywódców plemiennych W samym 2017 r. do wybrzeży Włoch przybyło już ponad 27 tys. nielegalnych imigrantów. Zdecydowana większość pochodzi z krajów Afryki Subsaharyjskiej, a szlak ich migracji wiedzie przez Afrykę Północną, przede wszystkim przez Libię. Choć oczywiście odbywa się to od lat, a obecne statystyki opisują jedynie kolejną falę kryzysu migracyjnego, nadziei na przerwanie tego procederu nie widać. Zwłaszcza że Bruksela bezradnie rozkłada
Niewidoczny jak imigrant
Uchodźcy stali się tłem włoskiego miasta. Mieszkańcy nie zwracają już na nich uwagi Korespondencja z Bari Włosi spodziewają się, że w 2017 r. do ich kraju dotrze nawet 250 tys. nielegalnych imigrantów – głównie z Afryki. Jeśli te prognozy się sprawdzą, to zostaną pobite wszelkie rekordy migracyjne ostatnich lat. Proponowane dotychczas rozwiązania są skuteczne tylko na krótką metę. Mieszkańcy Półwyspu Apenińskiego uważają, że pomoc Unii Europejskiej jest niewystarczająca, a oni zostali sami z problemem rosnącej liczby
Nowy premier, stare problemy
Matteo Renzi przegrał zakład, a z fotela premiera wysadzili go ludzie młodzi Zeszłotygodniowe sceny w rzymskim Palazzo Chigi, od 1961 r. siedzibie włoskiego rządu, były wzruszające, ale i łatwe do przewidzenia. Po ponad tysiącu dniach na stanowisku premiera Matteo Renzi stanął przed kamerami krótko po dwunastej w nocy z 4 na 5 grudnia i z wyraźnym wzruszeniem wygłosił orędzie, którego głównym punktem była jego własna dymisja. Nieco ponad 18 miesięcy wcześniej założył się bowiem z Włochami o przyszłość całego kraju, ale i swojej
Niespłacony kredyt Renziego
Włoskie banki stoją na krawędzi bankructwa – ich los może zdecydować o przyszłości rządu i unijnej gospodarki Wyniki lipcowych stress testów – symulacji nagłego pogorszenia sytuacji na rynku przeprowadzonej przez Europejski Nadzór Finansowy (EBA) – pokazały jak na dłoni, że włoski sektor bankowy jest organizmem poważnie chorym. W badaniu, które pozwala ocenić, jak w perspektywie trzech lat poradziłyby sobie największe europejskie banki w przypadku np. znacznego spowolnienia gospodarczego, deflacji lub gwałtownego
Pięciogwiazdkowa królowa populizmu
Zniechęceni do klasy politycznej Włosi oddają władzę w kolejnych miastach w ręce populistów Jak na polityka z pierwszych rzędów jest bardzo młoda. Ma zaledwie 37 lat – najmniej ze wszystkich dotychczasowych burmistrzów stolicy Włoch. Jest też bardzo niedoświadczona – jej przygoda z polityką ogranicza się do pięciu lat w ławach rzymskiej rady miasta. Z wykształcenia prawniczka, żona, matka siedmioletniego Mattea, w ubiegłym tygodniu szturmem zdobyła władzę nad Wiecznym Miastem jako pierwsza w jego historii
Mafiosi zacierają ręce
Im bardziej Europa pogrąża się w kolejnych kryzysach, tym lepiej mają się zorganizowane grupy przestępcze Dekadę temu przez Włochy – kraj doskonale obeznany z wszelkimi formami przestępczości zorganizowanej – przeszedł dreszcz od Mediolanu po Sycylię. Opublikowana została wtedy legendarna już „Gomorra” – książka Roberta Saviana opisująca mechanizmy rekrutacji i codziennej działalności camorry, wszechpotężnej neapolitańskiej organizacji mafijnej, która w XX w. rozrosła się nieprawdopodobnie, otwierając delegatury w kilku miastach Europy i Stanów
